
Προς
Όλους τους Καθηγητές Γερμανικών Π.Ε. Κοιν.: 1. Π.Ε.ΚΑ.ΓΕ.Π.Ε. 2. ΣΥ.ΚΑ.Γ.Ε. – DLV 3. Διαχειριστές ιστοσελίδων των παραπάνω Συλλόγων |
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
είναι –αν δεν με απατά η μνήμη μου- η τρίτη φορά που βγαίνω δημόσια, απευθυνόμενος σε όλους και θα προσπαθήσω ακόμη και τώρα που όλα φαίνονται μη αναστρέψιμα, να ζητήσω ως συνάδελφος το αυτονόητο. Την ενότητα του κλάδου μας.
Αλήθεια, υπάρχει σήμερα, αυτή την ώρα συνάδελφος που να μην κατανοεί ότι η παρουσία «δύο στρατοπέδων» -σε ό,τι αφορά τα του οίκου μας- μόνο σε θέση αδυναμίας μπορεί να μας έχει φέρει; Είναι δυνατόν αυτό να μην το εκμεταλλεύεται (ή να το το εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο) το Υπουργείο; Ή μήπως πιστεύει κανείς ότι, όσο και να ακούγεται αυτή την ώρα περίεργο, το Υπουργείο δεν αισθάνθηκε έστω άβολα, βλέποντας και βιώνοντας εχθές δύο Συλλόγους Καθηγητών Γερμανικής να παλεύουν για τα ίδια ακριβώς πράγματα, στον ίδιο χώρο, στο ίδιο μετερίζι, σαν ένας; Και αν αυτό δεν άγγιξε το Υπουργείο Παιδείας, άγγιξε βαθιά μέσα όλους τους συναδέλφους, όλους μας! Εκτός και αν αυτή την αίσθηση μου την προκάλεσε μια άκρως απατηλή εντύπωση ή μια έντονη επιθυμία.
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
ό,τι είχαμε καταφέρει στο παρελθόν, το είχαμε καταφέρει μόνο ενωμένοι. Ναι, έγιναν λάθη, λάθη που τα πληρώνουμε τώρα όλοι μας. Υπερίσχυσαν, δυστυχώς, η ματαιοδοξία (;), ο εγωισμός (;), που με το χρόνο, ακόμα και όταν άρχισαν να εμφανίζονται δειλά δειλά τα «σημάδια των καιρών», δεν αμβλύνονταν. Έλειψε παντελώς η καλώς εννοούμενη ομολογία και παραδοχή, ότι κάποιοι που για δικούς τους λόγους, από επιλογή τους δεν ήταν «στα χνώτα μας», ενώ έφερναν αποτελέσματα και καλλιεργούσαν πραγματοποιήσιμες προσδοκίες στον κλάδο, έπεφταν θύμα της λογικής του προβοκαρίσματος και της σπέκουλας. Και αναρωτιέμαι. Έπρεπε να φτάσουμε εδώ, στο μη παρέκει, για να καταλάβουμε, να ενστερνιστούμε ότι ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ ΑΥΤΗ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ;
Αλήθεια, τι είναι αυτά που μας χωρίζουν ή αφήνουμε να μας χωρίζουν και πόσα, ώστε να μένουμε περιχαρακωμένοι και παντελώς ευάλωτοι στον ιό της διχόνοιας που κάθε κυβερνητική εξουσία θέλει να εκμεταλλεύεται; Ζυγίζουν στην καρδιά και τη συνείδησή μας περισσότερο από αυτά που μας ενώνουν, ακόμα και αυτή τη στιγμή; Σαφώς όχι.
Δεν θέλω να κουράσω άλλο. Κλείνω με μια παράκληση.
Συνάδελφοι της Π.Ε.ΚΑ.ΓΕ.Π.Ε. (με κάποιους γνωριζόμαστε ήδη από το Πανεπιστήμιο και «πολεμούσαμε» δίπλα δίπλα και μοιραζόμασταν το ίδιο όραμα, την ίδια αγωνία), είμαι μέλος του ΣΥ.ΚΑ.Γ.Ε. – DLV. Αν αυτό σας ενοχλεί ή σας ενοχλεί το γεγονός ότι την επιστολή μου την κοινοποιώ –αλλά και την συναπευθύνω- και στον ΣΥ.ΚΑ.Γ.Ε. – DLV, μην την δημοσιεύετε. Εγώ θα σταθώ δίπλα σας.
Συνάδελφοι του ΣΥ.ΚΑ.Γ.Ε. – DLV, είμαι μέλος του Συλλόγου και γνωριζόμαστε οι περισσότεροι σχεδόν από τα παλιά. Αν σας ενοχλεί το γεγονός ότι την επιστολή μου την κοινοποιώ αλλά και την συναπευθύνω- και στην Π.Ε.ΚΑ.ΓΕ.Π.Ε. , μην την δημοσιεύετε. Εγώ θα σταθώ δίπλα σας.
Πολύ απλά συνάδελφοι. Από σήμερα δε νιώθω ότι πρέπει να ανήκω σε κάποιο από τα «στρατόπεδα». Είμαι απλά συνάδελφος Καθηγητής Γερμανικών, όπως όλοι μας.